Τον βίο του οσίου γέροντος Αγαπίου του τυφλού, έχει εκδόσει ο Μοναχός Παΐσιος Νεοσκητιώτης, Γέροντας της Ιεράς Καλύβης Αγίου Ιωάννου Θεολόγου, Νέας Σκήτης Αγίου Όρους, απο την οποία Καλύβη και διατίθεται (Τ. Κ. 63087 – τηλ: 23770 23044).
Ένας χαρισματούχος μοναχός υπήρξε και ο απο νεότητος τυφλός π. Αγάπιος της υπερχιλιετούς Μονής Βαλαάμ, που βρίσκεται στο Ρωσσικό Βορρά. Αφού αγωνίστηκε τον καλόν αγώνα στηρίζοντας όλη του την ελπίδα στο Θεό, έφθασε σε μεγάλα μέτρα αρετής βιώνοντας τη θεία εμπειρία των ακτίστων ενεργειών της Παναγίας Τριάδος. Κύριο μέλημα του στους ασκητικούς του αγώνες ήταν η εντρύφηση του στην άσκηση της πιο σημαντικής προσευχής του ορθόδοξου μοναχισμού, την ευχή του Ιησού, το «Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλόν» η οποία ονομάζεται νοερά προσευχή η προσευχή της καρδιάς.
Τέτοιου είδους πνευματικός ασκητής ήταν ο π. Αγάπιος, που η αλληλογραφία του με τον Αγ. Θεοφάνη τον έγκλειστο διαμόρφωσε παγκόσμια την ασκητική του άποψη και τον έκανε έναν βαθύ γνώστη της νοεράς προσευχής για πολλές γενεές. Δικαιωματικά θα του άξιζε ο τίτλος δάσκαλος της νοεράς προσευχής.
Τυφλός εκ νεότητος απέκτησε πνευματική προορατική χάρη και αν και χάθηκε το μεγαλύτερο μέρος των χειρογράφων του, ό,τι σώθηκε θα μπορούσε να τον κατατάξει αναμφισβήτητα μεταξύ των κλασσικών πατέρων της φιλοκαλικής πνευματικότητας.
Εξαιτίας της μεγάλης του υπομονής και καθαρής προσευχής ανέλαβε το πνευματικό διακόνημα να παρηγορεί τους προσκυνητές που επισκέπτονταν τη μονή. Ο καθένας μπορεί ίσως να μοιραστεί την χαρά του άλλου, αλλά είναι δύσκολο να μοιράζεται τις θλίψεις του πλησίον του. Ο γέροντας αγάπιος εκπλήρωνε τον ρόλο του ήρεμου λιμανιού, στο οποίο μια λυπημένη ψυχή μπορούσε, με ιδιαίτερη ευκολία, να ανοίξει την ψυχή της μπροστα στο Θεό και να παρηγορηθεί. Βρισκόταν εκεί για χρόνια, κοντά στο Θεό, ευαίσθητος στις θλίψεις και στις χαρές των άλλων και ο οποίος ήταν πάντα έτοιμος να δώσει ένα χέρι βοηθείας σέ όποιον τον πλησίαζε.
Κοιμήθηκε εν Κυρίω στις 2 απριλίου 1905.
παραγγελία