Βιβλια εκδοσεις της Καλυβης μας

Τον βίο του οσίου γέροντος Αγαπίου του τυφλού, έχει εκδόσει ο Μοναχός Παΐσιος Νεοσκητιώτης, Γέροντας της Ιεράς Καλύβης Αγίου Ιωάννου Θεολόγου, Νέας Σκήτης Αγίου Όρους, απο την οποία Καλύβη και διατίθεται (Τ. Κ. 63087 – τηλ: 23770 23044).

Ένας χα­ρι­σμα­τούχος μοναχός υπήρξε και ο απο νε­ό­τη­τος τυ­φλός π. Α­γά­πιος της υ­περ­χι­λι­ε­τούς Μο­νής Βα­λα­άμ, που βρί­σκε­ται στο Ρωσ­σι­κό Βορ­ρά. Αφού α­γω­νί­στη­κε τον κα­λόν αγώ­να στη­ρί­ζον­τας ό­λη του την ελ­πί­δα στο Θε­ό, έ­φθα­σε σε με­γά­λα μέ­τρα α­ρε­τής βι­ώ­νον­τας τη θεί­α εμ­πει­ρί­α των α­κτί­στων ε­νερ­γειών της Πα­να­γί­ας Τριά­δος. Κύ­ριο μέ­λη­μα του στους α­σκη­τι­κούς του α­γώ­νες ή­ταν η εν­τρύ­φη­ση του στην άσκη­ση της πιο ση­μαν­τι­κής προ­σευ­χής του ορ­θό­δο­ξου μο­να­χι­σμού, την ευ­χή του Ι­η­σού, το «Κύ­ρι­ε, Ι­η­σού Χρι­στέ, ε­λέ­η­σον με τον α­μαρ­τω­λόν» η ο­ποί­α ο­νο­μά­ζε­ται νο­ε­ρά προ­σευ­χή η προ­σευ­χή της καρ­διάς.

Τέ­τοι­ου εί­δους πνευ­μα­τι­κός ασκη­τής ή­ταν ο π. Α­γά­πιος, που η αλ­λη­λο­γρα­φί­α του με τον Αγ. Θε­ο­φά­νη τον έγ­κλει­στο δι­α­μόρ­φω­σε παγ­κό­σμια την α­σκη­τι­κή του άπο­ψη και τον έ­κα­νε έναν βα­θύ γνώ­στη της νο­ε­ράς προ­σευ­χής για πολ­λές γε­νε­ές. Δι­και­ω­μα­τι­κά θα του άξι­ζε ο τίτ­λος δά­σκα­λος της νο­ε­ράς προ­σευ­χής.

Τυ­φλός εκ νε­ό­τη­τος α­πέ­κτη­σε πνευ­μα­τι­κή προ­ο­ρα­τι­κή χά­ρη και αν και χά­θη­κε το με­γα­λύ­τε­ρο μέ­ρος των χει­ρο­γρά­φων του, ό,τι σώ­θη­κε θα μπο­ρού­σε να τον κα­τα­τά­ξει α­ναμ­φι­σβή­τη­τα με­τα­ξύ των κλασ­σι­κών πα­τέ­ρων της φι­λο­κα­λι­κής πνευ­μα­τι­κό­τη­τας.

Εξαιτίας της μεγάλης του υπομονής και καθαρής προσευχής ανέλαβε το πνευματικό διακόνημα να παρηγορεί τους προσκυνητές που επισκέπτονταν τη μονή. Ο κα­θέ­νας μπο­ρεί ίσως να μοι­ρα­στεί την χα­ρά του άλ­λου, αλ­λά εί­ναι δύ­σκο­λο να μοι­ρά­ζε­ται τις θλί­ψεις του πλη­σί­ον του. Ο γέροντας αγάπιος εκ­πλήρωνε τον ρό­λο του ή­ρε­μου λιμανιού, στο ο­ποί­ο μι­α λυ­πη­μέ­νη ψυ­χή μπο­ρούσε, με ι­δι­αί­τε­ρη ευ­κο­λί­α, να α­νοί­ξει την ψυ­χή της μπρο­στα στο Θεό και να πα­ρη­γο­ρη­θεί. Βρισκόταν εκεί για χρόνια, κον­τά στο Θε­ό, ευ­αί­σθη­τος στις θλί­ψεις και στις χα­ρές των άλ­λων και ο ο­ποί­ος ήταν πάν­τα έ­τοι­μος να δώ­σει έ­να χέ­ρι βο­η­θεί­ας σέ όποιον τον πλη­σίαζε.

Κοιμήθηκε εν Κυρίω στις 2 απριλίου 1905.

παραγγελία